کد مطلب:33527 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا توبه با عدالت سازگار است پس تفاوت كسي كه گناه كمتري كرده نسبت به كسي كه گناه بيشتري كرده و خداوند گناهان او را آمرزيده چيست؟ توبه در صورتي با عدالت سازگار است كه خداوند به همان نسبت مقام اولي را بالا ببرد.

بسياري از آيه هاي قرآني و روايات حضرات معصومين عليهم السلام راجع به توبه و بازگشت به سوي خداوند متعال پس از نافرماني وارد شده است، در آيه 31 سوره نور ميخوانيم كه ( و توبوا اليالله جميعا ايها المؤمنون لعلكم تفلحون) كه امر فرموده خداوند به توبه نمودن ، و يا در سوره تحريم آيه 8 امر ميكند كه اي مؤمنين توبه نصوح كنيد يا در آيه 25 سوره شوري دارد ( و هو الذي يقبل التوبة عن عباده و يعفو عن السيئات و يعلم ما تفعلون) كه خداوند متعال را به عنوان كسي كه توبه بندگانش را ميپذيرد و سيئه ها و گناهان آنان را عفو نموده و ميآمرزد معرفي فرموده است و يا در آيه هاي 53 و 54 سوره زمر كساني كه مرتكب گناه و خطايي شده اند را از مايوس بودن از رحمت خداوند نهي ميفرمايد. پس يكي از تكاليف خداوند توبه ميباشد چنانچه نماز و روزه و ديگر اعمال را تكليف فرموده است، حال اگر كسي توبه نمود خداوند متعال به حسب وعده اي كه دارد (لا يخلف الميعاد) وعده خود را عملي ميكند و به بنده گناهكاري كه توبه نموده ثواب خود را عنايت ميفرمايد . در دعاء 31 از صحيفه سجاديه كه به عنوان و كان من دعائه عليه السلام في ذكر التوبه و طلبها آمده در فرازي از آن ميخوانيم (و قد قلت يا الهي في محكم كتابك انك تقبل التوبه عن عبادك و تعفو عن السيئات و تحب التوابين ، فاقبل توبتي كما وعدت و اعف عن سيئاتي كما ضمنت و اوجب لي محبتك كما شرطت) كه مفاد معناي اين فراز نوراني اين است كه: اي پروردگارم در كتاب خود (يعني قرآن مجيد) فرمودي كه از بندگانت توبه را ميپذيري و از گناهانشان در ميگذري و توابين را دوست داري، پس توبه مرا بپذير چنانكه وعده فرمودي كه ميپذيريم و از گناهانم در گذر چنانكه در آمرزش گناهان ضامن شدي و محبت خودت را شامل حالم كن چنانكه ملتزم به آن شدي كه توابين را دوست ميدارم. حال ميگوييم اولا از كجا كسي كه گناهي نموده و توبه كرده با كسي كه مرتكب گناهي نشده در ثواب برابر باشد درست است كه گناهانش را با توبه از بين برده وليآن ديگري همين مدت در اطاعت بسر برده و كسب ثواب نموده و ثانيا بر فرضي كه قبول كنيم ثواب هر دو برابر باشد در صورتي خلاف عدالت ميشود كه نسبت به شخص مطيع به حقش ظلم شده باشد ولي ميگوئيم آنچه كه بناست به او داده شود داده ميشود و اما نسبت به گناهكاري كه توبه نموده خداوند تفضلا آن قدر ثواب ميدهد كه برابر با آن ديگري باشد و اين اهميت توبه نصوح نمودن را ميرساند نه كم شدن مقام اطاعت را.